Hé Elke, hoe gaat het ondertussen met je?
“Hé Elke, hoe gaat het ondertussen met jou?”, is een vraag die de laatste tijd vaker mijn richting uitkomt. Mijn eerlijke antwoord daarop is “het gaat…” met een veel betekende blik of “ca va… maar er is geen overschot momenteel.” Want zo voelt het ook echt. Zeggen dat het beter gaat dan het in werkelijkheid is, doe ik al lang niet meer. En ik weet: het gaat momenteel niet echt super goed met me.
Meestal denkt mijn omgeving dan bijna direct dat alles met het verlies van en verdriet voor mijn vader te maken heeft, maar dat is het zeker niet. Er heeft de laatste maanden veel gespeeld en de meeste van die dingen spelen eigenlijk nog steeds.
Mijn assistente, Kristien, zei onlangs nog: “Besef jij eigenlijk wel wat jij allemaal tegelijkertijd aan het doen bent!?” En ja, ze heeft wel gelijk. Eigenlijk besefte ik dat niet goed of vond ik dat maar normaal, want ik heb veel energie en ik kan best veel aan (normaal).
Maar er speelt de laatste maanden, of misschien beter het laatste jaar, ook best veel …
Mijn nieuw lief
Alles begon allicht met een nieuwe relatie, wat uiteraard mega positief is. Maar na jaren bewust alleen te zijn, vraagt dit toch ook de nodige aanpassing, afstemming én kruipt er – alleen in de verplaatsingen die eraan gelinkt zijn – veel tijd. Tijd die ik zeer graag met ‘mijn lief’ spendeer, maar die tegelijkertijd ook wordt weggetrokken uit mijn zaak. Daaraan gekoppeld is er ook een ‘semi-nieuw samengesteld gezin’. 4 super lieve kinderen, die echter op sommige gebieden met heel andere waarden, normen en vooral gewoontes zijn groot gebracht. Bovendien zitten ze twee-aan-twee in een andere fase wat betreft het leren omgaan met het scheidingsproces en alle gevolgen van dien.
Afscheid en verantwoordelijkheid
Gooi daar dan de plotse en zeer intense ziekte en het ‘semi-onverwachte’ overlijden van mijn vader, mijn eeuwige steunpilaar, bovenop. Evenals de Alzheimer-diagnose die mijn mama – quasi gelijklopend met de ziekte en stervensproces van mijn vader - kreeg… Het feit dat ik als enig kind plots alles op mijn schouders kreeg, was en is nog altijd best pittig. Ondanks de steun van familieleden en vrienden, voel ik me erg verantwoordelijk om veel dingen zelf en zelfstandig aan te pakken en op te lossen, terwijl ik ook maar 24 uur in een dag heb.
Uit te werken projecten
En dan heb ik nog niets gezegd over de professionele én zielsgerelateerde projecten die ik wil uitwerken én de verschillende persoonlijke en huiselijke projecten, die er ook nog zitten aan te komen.
Tja… ik denk dat dat voor iedereen misschien wel wat veel is of zou zijn, als ik het zo uitgeschreven zie staan.
Het besef kwam plots
Drie weken geleden voelde ik het opeens. Toen de emoties van het overlijden van Eric Schneider – mijn eerste leraar persoonlijke en spirituele groei – het verdriet rond mijn vader triggerden én samenvielen met de positieve emoties van een verjaardagsfeestje van mijn metekind en zijn zus: mijn batterij was plots echt leeg. De tranen kwamen voor quasi niets en bleven een tijdje in mijn ‘zijn’ aanwezig. Ik voelde gelukkig direct: “Dit is niet goed. Ik heb voldoende rust nodig en hulp om alles wat er op mijn ‘to do-lijst’ staat afgewerkt te kunnen krijgen.”
Toen de emoties ook de dag nadien de boventoon bleven houden, besefte ik dat een burn-out op de loer lag… en dat er dus werk aan de winkel was om een verder afglijden te voorkomen. Gelukkig ken ik de symptomen en weet ik perfect wat wel en niet te doen. Mijn eigen korte ervaring bij mijn laatste werkgever 16 of 17 jaar geleden, evenals alle burn-out cliënten die ik ondertussen professioneel begeleidde, maken dat ik me heel bewust ben van alle do’s & don’ts. Tenslotte bespreek ik ze bijna wekelijks met mensen. Tegelijkertijd had ik dit niet helemaal zien aankomen bij mezelf. Verder wegzakken is in ieder geval geen optie. Het is zeker niets waar ik bewust voor zou kiezen.
Ik werk momenteel dan ook volop aan het voorkomen van die burn-out door:
- Voldoende slapen en voldoende rust nemen tussendoor
- Voldoende dingen doen die mij energie geven (zonder me uit te putten)
- Een duidelijk en werkbaar overzicht maken van alle ‘to do’s’ die ik de komende tijd te doen heb
- Definiëren wie me (tijdelijk) waarmee kan helpen, dit ook vragen en dan doorgeven
- Mijn eigen taken stap voor stap afwerken (geen 5 dingen tegelijkertijd meer, door voor mezelf duidelijk te maken wat eerst moet en wat nog even kan wachten).
Daarnaast merk ik dat ik bepaalde dingen te vermijden heb:
- Te veel drukte in of rondom mij (door een te groot aantal mensen om me heen, door te veel dingen te doen te hebben, te veel negatieve indrukken en prikkels te krijgen op een kort tijdstip)
- Externe druk om iets te doen binnen een bepaalde timing of tegen een bepaalde deadline (die ik niet zelf heb bepaald)
- Heftige emoties beleven (of beter alle emoties die ik beleef worden momenteel beduidend pittiger ervaren)
- Extraatjes zijn overbodig (mijn gemaakte planning is een minimum planning, ik heb momenteel niet voldoende rust en headspace beschikbaar om er vlotjes nog allerlei extra’s bij te nemen of tussen te plaatsen)…
Duidelijkheid in mijn gezin
Ook met mijn kids speelde ik open kaart: “Het zal allicht nog wel enkele weken duren, voor mama terug helemaal zichzelf is en weer voldoende energie heeft om allerlei extraatjes erbij te nemen.” En dat geloof ik ook oprecht. Dit wil echter niet zeggen dat er momenteel geen leuke dingen kunnen gebeuren, maar liefst zoveel mogelijk op voorhand gepland en geregeld, zodat er voldoende rust blijft in mijn dagen. En daar wilde ik hen en mijn omgeving ook gewoon even bewust van maken dezer dagen.
Werk geef me energie
“Kan je dan nog wel werken?” is dan uiteraard vaak de volgende vraag. Awel… raar maar waar, werken is net dat waardoor ik alle andere zorgen even kan loslaten of parkeren. Ik denk soms op voorhand dat ik er weinig energie voor heb, maar vaak laadt het me echt op om in de situatie van mijn coachees te duiken. Zeker als het thema gelinkt is aan mijn zielsmissie. Wel merk ik dat mijn dagen niet overvol mogen zitten en/of dat ik voor- en nadien voldoende rust moet nemen. En dat doe ik dan ook.
Zelfzorg op één in deze heftige tijd
Zelfzorg is des te meer aan de orde nu. Onlangs zei ik tegen een coachee: “Het is een heftige tijd. Een tijd waarin we op allerlei gebieden tegelijk worden uitgedaagd. Het is aan ons om ondanks de uitdagingen en moeilijkheden, ten allen tijden onze ‘rust en cool’ te bewaren. We moeten stap voor stap de dingen afwerken zonder ons te laten opjagen of te stresseren. De opdracht is… kunnen we chill en relaxed blijven? In ons vertrouwen (en de liefde) blijven zitten, ongeacht wat er op ons bad komt? Want angst en bezorgdheden gaan ons nu zeker niet helpen.”
Hoe zit het met jou? Word jij ook uitgedaagd om je cool te bewaren, ongeacht de uitdagingen op je pad? Wat doe jij om je rust te behouden? Wat werkt er voor jou?
Als je meer wilt praten over burn-out of begeleiding nodig hebt, sta ik altijd klaar om je te helpen. Neem gerust contact met me op voor ondersteuning en begeleiding: info@peoplecoach.be
Veel lieve groeten,
Elke
Een 10/10 in je relatie
Droom jij van een relatie die aanvoelt als een 9, 9,5 of 10/10? Maar heb je het gevoel te blijven hangen op een 6 of een 7/10? Of wil je je 10/10 voor altijd vasthouden? Dan is Koppelkracht iets voor jullie!
Samen met jullie als koppel, helpen we jullie tijdens een 3-daagse op weg om jullie relatie waardevoller, bewuster en diepgaander te beleven. Want ook jij verdient die 10/10! Benieuwd?
Surf alvast naar www.koppelkracht.be of duik even mee in mijn verhaal!
“Een 6/10. Dat is een onvoldoende als het gaat over een partner of een relatie”, verkondigde een vriendin van mij jaren geleden. Hoewel ik een beetje geschokt was door haar uitspraak, deed het me wel echt nadenken over wat ik dan eigenlijk van een relatie verwachtte. Mijn conclusie: ik zou alleen nog gaan voor een 9, 9,5 of 10/10. “Voor minder doe ik het niet meer!” zei ik stoer en gemeend.
Geen genoegen meer met ‘ça va’
Ik nam nl. enige tijd daarvoor al de bewuste beslissing dat ik ‘settelen’, ‘mediocre’ of een leven waarin ik me gewoon ‘ça va’ voelde, niet meer wilde. Niet professioneel, maar ook zeker niet in mijn dagdagelijkse of romantische leven.
Dat ik intussen volledig gelukkig was in mijn eentje, sterkte me nog verder in deze overtuiging. Waarom zou ik aan dat geluk knibbelen? Geen enkele partner kan zo waardevol zijn, dat ik mezelf minder belangrijk zou maken en mijn geluk daarvoor zou opgeven.
“Geen enkele partner is waardevol genoeg om
jezelf minder belangrijk te maken of je geluk op te geven.”
De lat te hoog?
Mijn overtuiging lokte echter altijd heel wat reacties uit: je eisen liggen te hoog, je ben niet realistisch, je zoekt de ideale man en die niet bestaat,… Achteraf bekeken snap ik die opmerkingen. Als je eigen leven maar ça va is en je relatie niet super is, dan is het confronterend te zien, denken en geloven dat anderen wel in staat zijn die 9, 9,5 of 10/10 te beleven. Dan lijkt het onzinnig en weinig realistisch dat iemand daarop zit te wachten.
Mijn kijk was echter… zoals meestal, helemaal anders!
Want: ik zocht niets. Ik voelde na mijn huwelijk nooit de nood om persé een relatie te willen. Een partner was geen noodzaak in mijn leven. Dus nee, ik zocht niet naar ‘de ideale man’. Wel koos ik bewust voor een gelukkig en voldoening gevend leven.
Mocht ik iemand tegen komen met wie ik helemaal zou matchen: ik zou er zeker voor openstaan. Maar dan zonder mijn eigen geluk weg te duwen. Want: die persoon moet een meerwaarde zijn in mijn leven. een kers op de taart. Matchend met mijn kijk op het leven én relaties.
“Een partner moet een meerwaarde zijn in je leven.”
Hij bestaat
En wat blijkt? Hij bestaat, mijn man met een 9, 9,5 of 10/10! Hij liep gewoon al de hele tijd rond in mijn eigen provincie. Ik moest er dus niet eens de halve wereld voor afreizen. Zijn wij dan zo uniek? Of een uitzondering? Is mijn lief dan helemaal perfect? Of ikzelf misschien? Ook daarop is het antwoord NEE. Ik geloof het in ieder geval niet… Nee, we doen het gewoon anders. Ik zie en besef waarom ik in vorige relaties nooit een blijvende 9, 9,5 of 10/10 beleefde.
“Ben ik of zijn wij perfect? Of een uitzondering?
Nee, dat geloof ik niet!”
Jezelf kennen en in gesprek gaan
Mijn lief en ik leerden uit vorige relaties hoe het niet moet én gaan daarmee bewust aan de slag. We zijn ons bewust van wie we zijn, wat ons drijft en wat de kwetsuren zijn uit ons verleden. We kennen onze rode knoppen, onze noden, onze behoeften en onze verdedigingsmechanismen.
En wat we vooral anders doen: we gaan in gesprek als we voelen dat er iets scheelt. Hoe klein of groot ook. We praten bewust in plaats van in verdediging te gaan of elkaar aan te vallen.
We zien en voelen allebei snel wanneer we zelf of de ander met iets zit. We bevragen dat continu en helpen elkaar (indien nodig) bewust om erover te spreken, het op tafel te leggen, hoe moeilijk, pijnlijk, spannend of verdrietig het soms ook is.
Kwetsbaar zijn en zoeken naar ‘onze manier’
Vaak is praten al voldoende om het te laten zijn. Soms is er meer nodig. En ook daarover gaan we dan in gesprek. We geven onze noden en behoeften aan. We tonen ons kwetsbaar en zoeken naar oplossingen die voor ons beiden werken.
Vaak is praten al genoeg om het te laten zijn.”
Het mooie is: er ontstaat nooit ruzie. Er is altijd ruimte, openheid en begrip voor verschillende standpunten en visies. Er is ruimte om te zoeken naar ‘onze manier’ om ermee om te gaan, naar onze manier zelfs om te genezen van het verleden.
Dat is ook wat jouw relatie kan verdiepen.
Gaan jullie ook voor een 10 met Koppelkracht?
Voel je ook de behoefte om je relatie op te tillen van een 6 of 7/10 naar een 8, 9 of 10/10? Of om je 10/10 vast te houden? Vergezel ons dan begin augustus voor een 3-daagse KoppelKracht workshop in de rustige en authentieke Villa Vigor in Peer. We helpen je graag op weg!
Ontdek meer op www.koppelkracht.be en ga er samen voor!
Heb je vragen? Contacteer mijn collega Michel Clerinx op michel.clerinx@mc-kwadraat.be of mezelf op info@peoplecoach.be
Veel lieve groeten,
Elke
En te zeggen dat ik het had opgegeven…
Liefde dwing je niet af. Je regelt, installeert of creëert het niet. Het gaat over een diepe zielsconnectie. Over elkaar ten volle zien, laten zijn en eren. Om zo jezelf te versterken en je relatie te bekrachtigen. Dát is koppel-kracht. Ik neem je graag mee in mijn verhaal. En duik daarna graag in dat van jullie. Want als ook jij en je geliefde een sterk engagement hebben, het aandurven om samen te verdiepen en te versterken, biedt de 3-daagse workshop Koppel-Kracht de sleutel naar jullie pracht als uniek koppel.
Ooit dacht ik… dat de liefde beleven in een vaste relatie niet meer aan mij was besteed. De ervaringen van de laatste jaren hadden gemaakt dat ik het niet meer zag of geloofde… Iemand vinden die mij helemaal aan kon, met daarbovenop nog eens wederzijdse aantrekkingskracht en connectie en die qua kijk op de wereld ook nog matchte? Nee… Ik geloofde niet dat ik nog ooit zo’n gelijkgestemde ziel zou tegenkomen.
Het hoogst haalbare achter de rug?
Ik ervaarde en probeerde in mijn leven, zowel als tiener, als nadien verschillende relaties. De ene al serieuzer én intenser dan de andere. Daarvan beschouwde ik mijn 12-jarig huwelijk met de vader van mijn kinderen én daarna een verre overzeese zielsliefde, die nooit echt vorm heeft gekregen, als het hoogst haalbare in mijn liefdesleven.
Nooit blijvend
Toch werkte het nooit blijvend. Ondanks dat mijn ex-man en ik alles deden om het te laten werken, doofde de vlam. We beëindigden onze liefdesrelatie en vertaalden die naar een zorgzame en wederzijds ondersteunende vriendschap, die we nog altijd hebben.
De zielsliefde die jaren van op een afstand in mijn leven was, leerde me heel veel over de liefde, maar vooral ook over zelfliefde én zelfzorg. Het was een heftig en intens proces, mezelf tegenkomen, onderzoeken, uitklaren en doorgaan… en daardoor zooo waardevol.
Die zielsconnectie, die ik met hem had, beleefde ik nooit eerder. Hij voelde als de mannelijke versie van mezelf en omgekeerd. Ik geloofde dat wij vroeg of laat echt samen zouden komen… Ondertussen, door verschillende situaties en voorvallen, maar vooral door nieuwe groeistappen bij mezelf - realiseerde ik me dat het niet zo zal zijn.
Zielsconnectie als basis
Wel besefte ik: dat ik zonder een speciale zielsconnectie niet meer in een relatie zou stappen… En aangezien het bijna 40 jaar had geduurd alvorens ik dit ervaarde, geloofde ik niet ooit nog iets gelijkaardigs te voelen bij iemand anders. Je kan dus gerust zeggen dat ik het had opgegeven…
En net toen ik het al even had opgegeven, kwam ik ‘hem’, ‘de liefde’, ‘een speciale zielsconnectie’ onverwacht tegen…
“Liefdeservaringen leerden me:
een zielsconnectie is mijn basis voor een relatie.”
En plots werd ik uit mijn lood geslagen
Het was 24 september van vorig jaar… Er was een badmintonreünie gepland met allemaal ex-jeugdspelers van de Antwerpse Provinciale selectie. Sinds enkele maanden had ik contact met de organisator.
In de voorgaande maanden had ik diepgaande gesprekken gehad met hem. Over zijn situatie en mijn gelijkaardige liefdesverhaal. Ik kende hem van vroeger, maar toen praatten we nooit echt veel. Ik kende eigenlijk vooral zijn oudere zus en zijn vader, die dan weer goed bevriend was met mijn vader. Allebei scheidsrechters, allebei van de Kempen en een beetje hetzelfde soort mens😉.
Het lot
Ondanks dat de reünie al weken in mijn agenda stond kwam ik die bewuste zaterdag middag eerst tot het besluit, de reünie toch maar aan me voorbij te laten gaan. Jammer. Maar… het lot besliste daar echter anders over. Toen de vriendin waarmee ik de dag nadien had afgesproken plots annuleerde, besloot ik toch maar te gaan. Ik wou geen gans weekend alleen thuis zitten.
Ik arriveerde twee uur te laat en een beetje zenuwachtig op de padel-locatie. Hoe zou het zijn iedereen terug te zien? Zouden er oordelen zijn…? Hoe zag ik er eigenlijk uit? Ik weet nog dat ik heel zelfbewust aankwam, nog snel effe mijn vest anders vasthield, alvorens de hoek om te draaien…
“Woooowwww, zeg, wat was dat?”
Voor het eerst na 25 jaar keek ik recht in z’n ogen en door die ene blik was ik volledig van de kaart. Alsof alle stabiliteit die ik de laatste jaren had opgebouwd plots onder mijn voeten wegviel. Ik had geen idee wat er met me gebeurde en probeerde zo goed en bewust mogelijk met de situatie om te gaan. “Elke, hold yourself together!” was het enige wat ik tegen mezelf kon zeggen en bleef herhalen.
Want… ik kende zijn verhaal van de laatste maanden én jaren… en meende dat een nieuwe relatie nog geen goed plan was.
Zoals beloofd kreeg ik een knuffel van hem, zodra hij van het padelveld kwam. Twee zelfs, waarvan ik weer ondersteboven was. “Shit, die heeft ook nog kei lekkere knuffels!” dacht ik toen.
We liepen quasi samen naar de cafetaria en kwamen naast elkaar te zitten. Ook tijdens het dinertje nadien met een beperkter groepje liepen we samen naar binnen en kwamen we opnieuw naast elkaar te zitten… Hemels was het, maar ook doorspekt met mezelf streng en corrigerend toespreken “Elke, gedraag u!” & “Doe normaal!”… Want ik voelde de ganse tijd de drang om mijn hand op zijn been te leggen, aangeven dat ‘hij bij mij hoorde’, terwijl mijn hoofd schreeuwde “dit slaat nergens op!”
Ook hij werd geraakt
Pas midden in de nacht, nadat ik hem thuis afzette, kwam het verlossende berichtje dat hij net hetzelfde voelde als ik. Toen pas sloeg mijn hoofd helemaal op hol…
Het was gek… want we meenden allebei met andere mensen in ons hoofd en hart te zitten… Onze open communicatie, die we daarvoor al hadden geïnstalleerd, werd nog opener, de liefde, vriendschap en oprechte zorgzaamheid van voordien werd alleen nog intenser…
“Connectie is er of net niet. Van in het begin.”
Onze innerlijke wijsheid heeft altijd gelijk
Na een koffiedate, een wandeldate en enkele dagen zee, was het beslist: we zouden ons niet meer verzetten. We kenden elkaars verhaal, voelden wat we voelden, onze hoofden stelden zich wel vragen en protesteerden een beetje, maar onze innerlijke wijsheid wees ons die eerste ontmoeting al een duidelijke richting.
Ondertussen weten we dat die innerlijke wijsheid gelijk had, zoals altijd. Liefde dwing je niet af, regel, installeer of creëer je niet, maar je duwt ze ook niet weg… De connectie is er of ze is er niet, van in het begin.
En te zeggen dat ik het had opgegeven…
Van volledig onderuitgaan met één blik tot immense kracht in relatie
Ik kende hem dus al 30 jaar, zag hem 25 jaar niet, we communiceerden wel al enkele maanden intens,… en uiteindelijk was er maar 1 blik nodig om allebei onderuit te gaan.
Het duurde nog even, maar toch was iets zo sterk aanwezig, dat het langer in de koelkast steken of niet verder onderzoeken zinloos en compleet nutteloos en stom leek,… Die blik had iets doen ‘open-breken’.
Het was wel even aanpassen voor mij. Want na zes jaar als single door het leven gaan, zes jaar mijn plan trekken, zes jaar de ene week bij de kids én de andere week met mezelf én mijn werk. Zonder echte verliefde gevoelens of drang naar continue connectie… En opeens was alles anders. Waar ik voordien geen tijd maakte om samen koffie te drinken, werd hij en onze tijd samen opeens een topprioriteit in mijn agenda.
Vlinders in mijn buik, maar ook oude pijntjes om aan te pakken
Ik voel me soms terug 16, 18, 20 of 22 jaar… met vlinders in mijn buik en de continue nood om samen te zijn en elkaar te horen of te lezen… Daarnaast gaat veel tijd - die ik eigenlijk niet had - naar mijn lief en worden oude triggers of pijntjes geactiveerd of geraakt, die ik telkens opnieuw bij mezelf kan aanpakken.
Maar deze keer…
X word ik niet meer de emotie
X leg ik de schuld niet bij de ander
wel…
✓ voel en detecteer ik de emotie
✓ besef ik van waar ze komt
✓ durf ik erover communiceren
✓ vertel ik wat ik nodig heb (als ik iets nodig heb)
✓ zonder hem te dwingen er iets mee te doen
Want ik besef dat hij een spiegel is…
✓ waarin ik de pijntjes van mezelf beter zie
✓ en dat ik mezelf heb te geven wat ik nodig heb
✓ zonder die verantwoordelijkheid elders te leggen.
Een vriend zei me: “Een romantische relatie is de mooiste
groei-opportuniteit die we krijgen.” Dat ervaar ik momenteel echt.
Als ik dan kijk hoe mijn lief daar probleemloos mee om gaat, zonder zelf getriggerd te worden. Hoe hij het mooi bij mij laat, terwijl hij luistert, bevraagt en begrijpt. Hij staat naast me én laat me er helemaal zijn. Hij staat met een immense kracht en vertrouwen in onze relatie. Zelfs in die mate dat ik daar nog wat van kan leren…
Hij draagt me wanneer nodig, geeft me kracht en steun om het zelf te doen én durft ook zijn hoofd op mijn schoot te leggen (wanneer hij het nodig heeft).
En net dát is de kracht van een koppel. Als je elkaar ten volle ziet, eert en daardoor jezelf en je relatie versterkt en bekrachtigt. Dát is koppel-kracht!
Koppel-Kracht: verdiep je relatie en duik in jullie kracht
Heb je ook zin om je relatie te verdiepen en ten volle in de kracht ervan te staan Check dan even de 3-daagse workshop Koppel-Kracht . Deze biedt jullie de kans om er helemaal in te duiken en er met immense kracht weer uit te komen. Waar wacht je nog op?
Nieuwjaarsbrief 2023
IK WENS JULLIE VOOR DIT NIEUWE JAAR...
een NIEUWE en zeer deugddoende START!
Een volledige reset. Een leven
volledig in lijn met dat waar je in je diepste kern voor staat.
Niet meer, maar zeker ook niet minder.
Ik wens je een jaar waarin ‘you need to step up your game’, waarin je niet meer blind meegaat met de stroom. Wel een jaar waarin je bewust leeft, bewust kiest, bewust reageert én bewust de dingen doet die jij wil doen. Hoe ongemakkelijk, oncomfortabel of spannend dat ook mag zijn!
Omdat je het gewoon bent of omdat het goed voor je is?
De laatste weken werd ik telkens weer geconfronteerd met verschillende dingen die we als mensen en als mensheid doen. Dingen die we vaak zelfs de normaalste zaak van de wereld vinden én die tegelijkertijd echt niet ondersteunend of opbouwend zijn voor ons, noch op een individueel, noch op een collectief niveau.
Waarom doen we racistische, seksistische,… uitspraken, als we geloven in de gelijkheid of gelijkwaardigheid van de mens, ongeacht ras, geslacht of één of andere seksuele of andere voorkeur?
Waarom drinken we bijvoorbeeld nog zo massaal veel alcohol, als we een bewust leven willen leiden?
Alcohol? Niet in mijn bewuste leven
Ik merkte bijvoorbeeld bij mezelf - nu ik al 7,5 jaar quasi alcoholvrij door het leven ga - wat de impact op me was van 1 glaasje champagne op nieuwjaarsavond. Dat ene glaasje maakte niet alleen dat ik op de avond zelf direct 4 glazen water moest drinken om het fysieke effect dat ik voelde terug weg te spoelen. Het maakte me doodmoe én gaf een vreselijk ongemakkelijk gevoel, waardoor de avond er quasi op zat voor mij. Het maakte ook dat ik de dag nadien op een lastige situatie veel emotioneler reageerde dan dat ik normaal zou doen én dat ik dus minder bewust met die situatie kon omgaan.
Op zich was ik nog best tevreden over hoe ik met het geheel omging, want ik was me bewust van de impact die het op me had en wat ik kon doen om er mee om te gaan.
Tegelijkertijd deed het me wel weer beseffen dat als 1 glas alcohol, doorgespoeld met water, al zo’n impact had op mij, wat de - heel vaak zeer onbewuste impact - van 2, 3, 4, 5, 6 of 10 glazen dan wel niet moet zijn bij anderen. Hoe kan je bewust zijn, hoe kan je gepast reageren in lastige situaties, hoe kan je de beste versie van jezelf zijn en blijven,… wanneer we verdoofd door het leven gaan? Waarom doen we dat eigenlijk? Waarom blijven we lekker met zijn allen verder drinken, ons massaal verdoven en dus weglopen van een bewust bestaan, terwijl we zeggen de beste én meest bewuste versie van onszelf te willen zijn en leven…?
Goede gewoontes? Start bij jezelf
Zo ook… waarom roken we zoveel of eten we zo ongezond, sporten we niet voldoende of zelfs te veel, als we echt en oprecht een gezond leven willen leiden?
Waarom gebruiken we allemaal chemische producten, als we ons lichaam willen eren en het op de best mogelijke natuurlijke manier willen verzorgen!?
En waarom, ja, waarom blijven we vasthangen in oude denkbeelden en oordelen over anderen, als we echt oprecht een nieuwe, betere, bewustere en verbindende wereld willen creëren… Hoe kunnen we dat doen als we half verdoofd en verblind door de bestaande denkbeelden door het leven blijven lopen én onze eigen ‘act’ nog niet eens ‘together’ hebben? Want uiteindelijk - en ja het ís een dooddoener - start het allemaal bij onszelf!
"Een bewuste én verbindende wereld start bij onszelf,
in elk van onze dagdagelijkse keuzes, acties en gedragingen!"
Jij beslist
Jij beslist wie je bent en wil zijn. Jij beslist wat je doet en wil doen. Jij maakt keuzes over hoe je in het leven wil staan, waar én aan wie je tijd en aandacht wil besteden én aan wie of wat niet.
Dus vandaar wens ik je een NIEUWE en vooral HEEL DEUGDDOENDE START toe! Een total reset. Een leven volledig in lijn met dat waar je in je diepste kern voor staat. Niet meer, maar dus zeker ook niet minder.
Hoe? Gewoon doen
De vraag is dan echter wel: Hoe ga jij dit jaar BEWUST leven in lijn met je hoogste doelen en idealen? Hoe ga jij duidelijke prioriteiten stellen in je leven en daarnaar leven? Hoe ga jij mensen in je omgeving en situaties adresseren die jouw waarden met de voeten treden?
Want we kunnen denken of van mening zijn dat de buitenwereld het maar voor ons moet doen, dat de overheid het moet faciliteren, coördineren, managen of ons zelfs restricties moet opleggen, … Maar willen we écht in zo’n wereld leven?
Willen we echt onze verantwoordelijkheid en zelfbeschikkingsrecht in de handen van anderen leggen? Of willen we voor eens en voor altijd ONZE EIGEN VERANTWOORDELIJKHEID OVER ONS EIGEN LEVEN TEN VOLLE OPNEMEN? En zo ook het leven van ieder van ons op deze planeet voor eens en voor altijd met beide handen (en voeten😉) positief beïnvloeden? Laat ons stoppen met excuses te verzinnen dit jaar én HET GEWOON DOEN!
“Neem bewust je eigen verantwoordelijkheid op
én doe wat je wenst en droomt.
Zo creëer je 'een nieuwe start' voor ons allemaal in 2023.”
Je dromen achterna
Dat laatste wens ik je dan ook van harte toe met deze NIEUWE START IN DIT NIEUWE JAAR: maak a.j.b. je eigen dromen, wensen en verwachtingen waar. Stop met excuses verzinnen, begin met jezelf en doe het gewoon!
Stop met je slechte gewoontes, delete alle oneerlijke oordelen in je hoofd, neem je eigen verantwoordelijkheid met de volle 100% op en -“leef je beste leven”- . Hier en nu, in dit leven, in dit komende jaar. Wat denk je, Ben je klaar?
3 - 2 - 1 Go!
The tasting - Hemels samenzijn
Ondertussen is het al weer bijna 2 weken geleden dat we elkaar ontmoetten in de Beddermolen in Tongerlo voor de eerste tasting van onze Conscious Community. Niet alleen deed het deugd om zo rijkelijk de interesse en inschrijvingen voor dit samenzijn te ontvangen, naderhand was het nog specialer om te horen, te lezen, te voelen en te ervaren dat iedereen echt genoten heeft van wat we in petto hadden én ons samenzijn als enorm deugddoend heeft ervaren.
Wat ben ik blij én ontzettend dankbaar voor alle positieve, opliftende en ondersteunende feedback, die ik die avond en de dag/dagen nadien mocht ontvangen.
Wat mensen er van vonden...
Licht, rust, dat voel ik nu. Met blij hartje bedje in! Blij dat je op mijn pad mocht komen 
- I -
Ik ben vrijdag in volledig bliss wakker geworden en heb het hele weekend genoten van al het mooie we donderdag hebben gezien en ervaren. - P -
Dankjewel Elke voor de magische avond. Ik voel me een stuk 'groter' als het ware...- S -
Mooie locatie, zeer mooie woorden die je gebracht hebt. Pakkend in combinatie met de muziek en origineel met de tekening die tegelijkertijd werd opgemaakt. De oefeningen in de kring waren ook leuk om te doen omdat die het kind in ons naar boven brachten. De meditatie was een mooie afsluiter. - J -
Wat een mooie ervaring. Het had iets magisch, warm, puur. Het was verrassend en toch wat thuiskomen ook. Het is zeker voor herhaling vatbaar. Dankjewel Elke en de dames van de inner circle voor dit mooie initiatief. - J -
Elke, bedankt voor de tasting. Het moment wandelt nog elke dag met me mee. Het was een bijzonder voel- en ontmoetmoment, waar je heel snel connectie of non-connectie voelt. Waar energie loskomt en warmte binnen. Ik kan het moeilijk bevatten en onder woorden brengen maar ben dankbaar. Wat een mooie ervaring. 🌟- C -
Mijn vrijdag was licht en luchtig. Heel erg genoten! Nog steeds. De vibe zindert na. De groep was geweldig en de inner circle zijn fantastische dames ❤️❤️❤️ - I -
Hey Elke, ik wil je bedanken voor de fijne avond! Ik heb ervan genoten! Ik heb de liefdevolle verbinding gevoeld, de goede intenties van alle lieve mensen, de warmte,... Ik bewonder hoe je hebt kunnen verwoorden welke weg je hebt afgelegd, wat je visie is en waar je naartoe wil. De steen die ik in de goodiebag vond, was, zoals je op voorhand ook gezegd had, precies voor mij bestemd. De rozenkwarts kon ik goed gebruiken en deed me deugd. En ook de andere spulletjes waren super, bedankt! Heb was een fijne avond met fijne mensen en ik heb veel warmte gevoeld. Nogmaals dank voor de uitnodiging ❤️- J -
Dit bevestigt dat wat we met de community willen doen, niet alleen nodig is, maar ook zeer wenselijk voor een toch wel aanzienlijke groep gelijkgestemden.
Zoals eerder aangegeven was dit een proevertje voor wat we volgend jaar willen gaan doen.
Zie hier nog enkele herinneringen aan do. 1 december ’22, nl. de prachtige visual harvest drawing van Astrid & de schitterende en sprekende collages/vision boards rond bewustzijn.
15 jaar PC - dat verdient meerdere bloemetjes én een feest
15 jaar actief als People Coach, dat verdient meerdere bloemetjes én een feest!
Letterlijk en/of figuurlijk, want samen met 6 andere vrouwen organiseer ik donderdag 1 december 2022 een eerste ‘tasting’-avond van de ‘Conscious Community’ die we samen opstartten.
Deze zomer, op 22 augustus om exact te zijn, vierde People Coach zijn de 15de verjaardag. 15 jaar de visie en missie van People Coach uitdragen en mensen helpen de meer bewustere versie van zichzelf te worden.
Het eerste 'kadootje" voor deze 15de verjaardag: mezelf én jullie een virtuele assistente cadeau geven... die al mijn administratie uit handen neemt en ervoor zorgt dat ik niet mijn eigen bottleneck ben door jullie vlot te woord te staan en verder te helpen met het plannen van sessies. Een deugddoend cadeau wat elke dag meer en meer rust en ruimte creëert in mijn hoofd, mijn agenda en mijn leven.
Het tweede “kadootje”, de opstart van een ‘conscious community’, is tegelijk een geschenk én een enorme uitdaging voor mezelf… Gelukkig is het ook wel helemaal in lijn met mijn missie/visie en roeping én jullie nood en behoeften om meer gelijkgestemde zielen te ontmoeten…
Al een hele tijd hoor ik van coachees dat ze heel blij zijn met alle kennis, inzichten en tools die ze tijdens een coachingsproces van mij krijgen. Er blijkt een nieuwe wereld voor hen open te gaan. Een wereld die zie nog niet kende, maar wel heel waardevol, verrijkend én kloppend vinden. Tegelijkertijd lopen ze ook aan tegen het feit dat ze daar met zo weinig mensen bewust over kunnen praten. Ze missen een vloeiende aansluiting en ervaren de nood om meer gelijkgestemden te ontmoeten, die ook op deze andere bewustere manier naar het leven kijken …
Meestal geef ik hen als feedback, dat er allicht meer mensen in hun omgeving zijn, dan ze denken, waarmee ze hier wel over kunnen praten, maar dat de mensen die daarvoor openstaan vaak met hetzelfde struggelen dan zijzelf, waardoor niemand de eerste stap neemt en het dus ook niet wordt besproken of zelfs afgetoetst of het kan.
“Elke, er zijn zo weinig mensen in mijn omgeving,
waarmee ik hierover kan praten.”
Meermaals heb ik die uitspraak gehoord en gedacht: “Hoe vaak moet je dit nog horen, vooraleer je er ook effectief iets mee gaat doen!?”
Soms heb ik deze reflectie bij mezelf ook uitgesproken naar de betrokken coachee toe. En langzaam maar zeker… sijpelde er iets in mijn bewustzijn en werd er een nieuw idee geboren.
En toen kwam er kentering in de zaak...
’t Was echter pas toen ik werd uitgedaagd door mijn roeping, die ik in het voorjaar van 2021 in Costa Rica echt op papier zette in 1 heel sprekende zin, dat er echt kentering in de zaak kwam. Op een bepaald moment werd het heel duidelijk dat de volgende stap/uitdaging in mijn professioneel parcours eentje was van mensen samenbrengen en verbinden. Mensen verenigen die allemaal op eenzelfde manier in het leven staan of naar het leven kijken. Want het is niet alleen dat die mensen ‘eenzaam’ zijn én verbinding nodig hebben met gelijkgestemden, het gaat ook over het feit dat ze vanuit die verbinding én herkenning bij anderen ook vertrouwen putten en moed scheppen om actiever met hun eigen inzichten aan de slag te gaan en deze uit te dragen in hun leven en naaste omgeving. Met andere woorden … door mensen samen te brengen en te verbinden, geven ze elkaar kracht en de nodige moed om de inzichten die zij hebben uit te dragen in het leven en also nog meer hun unieke plek in dit leven op te nemen en hun bijdrage te leveren aan het grotere geheel. En als er iets is waar ik blij van wordt of wat volledig in lijn is met mijn roeping, dan is het wel dat mensen in lijn leven met hun diepere wijsheid, met hun diepere kern, met hun diepere manier van zijn.
Een community van gelijkgestemde zielen voelt als de enige logische volgende stap voor mij om te nemen. Dat gaat jou, de inner circle én mezelf helpen om die herontdekte kennis en inzichten beter te integreren in ons eigen leven én mee uit te dragen in de maatschappij, zodat iedereen er beter van wordt.
Ik ben dan ook MEGA BLIJ dat ik samen met 6 andere dames deze ‘conscious community’ in de wereld mag zetten. Volledige ingegeven en vormgegeven vanuit mijn ziel én hogere bewustzijn, in lijn met de principes van ‘niets moet en alles kan’, zolang we maar allemaal, ieder voor zich, trouw blijven aan onze eigen innerlijke kern van neutraal en liefdevol bewustzijn. Dat is waar het in dit leven en meer specifiek in mijn leven en mijn roeping omdraait… nl. dat mensen zich overgeven aan hun eigen innerlijke wijsheid en dit ten allen tijden volgen!
“My calling is people surrendering to the God withing themselves"
Dus:
Cheers voor mezelf om gedurende 15 jaar en langer blijvend uitdagingen aan te nemen om telkens weer de betere versie van mezelf te worden, te blijven en te zijn én om mijn roeping - om meer bewustzijn in de wereld te brengen - telkens weer meer vorm te geven.
Cheers voor de dames van de 'inner circle' die samen met mij dit pad willen bewandelen. Het zijn stuk voor stuk bloemetjes die allemaal iets mooi en oprechts bij te dragen hebben aan het leven en ons samenzijn in de community
En … cheers voor jullie… die het voelen kriebelen, die zich aangetrokken voelen tot dit verhaal én durven volgen door er mee in te stappen of op zijn minste eens te komen proeven!
15 jaar PC - dat verdient een bloemetje
15 jaar actief als People Coach, dat verdient een bloemetje ;-)
Letterlijk en figuurlijk, want… ik heb ze gevonden, mijn gloednieuwe ‘Virtual Assistant’!
Deze zomer, op 22 augustus om exact te zijn, vierde People Coach zijn de 15de verjaardag.
15 jaar de visie en missie van People Coach uitdragen en mensen helpen de meer bewustere versie van zichzelf te worden. Want als er iets in die 15 jaar niet veranderd is, dan is het wel de visie en missie van People Coach. De aanpak, de tools en de activiteiten die ik doe zijn allemaal wel wat veranderd of geëvolueerd, maar hoe ik naar de wereld kijk en wat People Coach hier komt doen, helemaal niet! Gelukkig ;-)!
Het kostte heel wat uren denkwerk over óf ik dit 15-jarige jubileum gewoon ging laten passeren óf ik het officieel ging vieren? En wat er dan voor mij en jullie een gepaste vorm van viering zou zijn? Ik liet het uiteindelijk maar even betijen, want het ideale antwoord bleek toch niet te komen… En vervolgens kwamen de cadeautjes en vieringen als regendruppels op me neer dwarrelen.
Het eerste cadeautje ging gepaard met een mooi inzicht en toffe samenwerking…
Het voorjaar was druk geweest en ondanks dat ik wist dat juni een uitdaging ging zijn, had ik het naar mijn eigen gevoel perfect gepland. De agenda zat goed vol met allerlei opdrachten en ook voldoende tijd om mijn administratie tegen 30 juni in orde te hebben. Want die dag vertrok ik op vakantie met de kids en mijn beste vriendin en wilde ik even écht vakantie nemen. Dat was echter buiten een eerder `persoonlijke situatie’ gerekend die mijn hele agenda overhoop haalde of beter alle gaatjes die er eventueel nog waren om te ademen, vulde met activiteiten waarop ik niet voorzien was. Ik wist op het moment dat ik erin zat dat ik over mijn grens ging en dat er waarschijnlijk een weerslag zou komen … en die kwam uiteraard op vakantie. Drie dagen ziek en vooral heel moe … gelukkig wel maar 3 dagen. Nu, die drie dagen brachten me niet alleen de nodige rust en dankbaarheid voor de zorgzaamheid van de mensen waarmee ik op vakantie was, het bracht me vooral ook inzicht en bewustzijn dat zo’n onverwachte dingen altijd kunnen gebeuren en dat ik daarop voorbereid wil zijn in de toekomst door er tijd en ruimte in mijn agenda voor te voorzien.
Wat de Spaanse zee me bracht
Toen ik daar lag aan de zee genietend van de warmte van de zon op mijn lichaam, was het ineens beslist. Die virtuele assistente moest en zou er komen! Op het strand in Spanje, met de kids spelend in de zee, schreef ik de advertentie op mijn telefoon die ik later die maand ook effectief zou posten. De voorbereiding was af… wanneer ik het online zou plaatsen was toen nog niet duidelijk, maar dat ik het zou doen des te meer.
Wat de Nederlandse zee me bracht
Toen ik twee weken later terug op vakantie was in Nederland met mijn ouders en de kids en het gesprek op een bepaald moment ging over ‘hoeveel werk ik eigenlijk wel niet had’, werd het plots duidelijk. Als ik tijdens deze trip iets zou doen voor het werk, dan moest ik mijn advertentie voor een virtuele assistente online zetten… want alleen een assistente kon de redding bieden die ik nodig had en mij wat energie- én tijdslopende taken uit handen nemen. Op die manier zou ik me kunnen focussen op de dingen die ik echt graag doe.
Et voilà, zo gezegd, zo gedaan…
Het heeft me wel even gekost om de advertentie met juiste kleurensetting en bijhorende foto zowel op mijn website, op LinkedIn, op zowel mijn persoonlijke, als professionele Instagram account en op Facebook geplaatst te krijgen. De voldoening naderhand was echter onbeschrijfelijk. Zeker toen er 2 minuten na mijn eerste post een virtuele assistente me begon te volgen. Die avond had ik al 4 kandidaten. 4 dagen later waren het er 10. Uiteindelijk hebben er zich een twaalftal actief aangeboden en had ik de luxe om te kunnen kiezen.
De beslissing was best snel gemaakt.
Een week na de post heb ik de kennismakende gesprekken gepland en nog een dikke week later had ik al quasi beslist. Ondanks dat er een aantal zeer goede en interessante kandidaten waren, waarvan ik met pijn in het hart afscheid moest nemen, voelde ik met Kristien direct een klik.
We zijn afkomstig uit dezelfde regio, ongeveer dezelfde leeftijd, hebben een gelijkaardige achtergrond qua opleiding, maken allebei zeer bewust bepaalde (soms moeilijke of uitdagende) levenskeuzes. We hebben allebei zowel een serieuze en verantwoordelijke kant als een ‘zotte doos’-gehalte én de menselijke touch prefereert ten allen tijden. Ondertussen is Kristien, weliswaar achter de schermen, al bijna een goede maand in the picture.
Sinds dinsdag is haar People Coach-email (administratie@peoplecoach.be) eindelijk actief, dus mocht je een nieuwe afspraak willen inplannen, kan je rechtstreeks een mailtje sturen naar haar of kan je haar een belletje geven op: +32 (0) 472 19 35 70.
Ik kan jullie garanderen … deze samenwerking is mijn eerste MEGA grote cadeau aan mezelf én zeker ook aan jullie. Want dankzij Kristien ga ik niet meer mijn eigen bottleneck zijn én gaat de planning van mijn agenda VEEEEEELLLLL vlotter verlopen.
Daarnaast ga ik ruimte hebben en krijgen, om naast mijn sessies, creatief aan de slag te gaan met al die andere ideeën in mijn hoofd, waardoor jullie nog een veel leuker en waardevoller aanbod van People Coach mogen verwachten in de komende tijd.
Dus:
- cheers op Kristien én onze samenwerking
- cheers op de verdere professionalisering van People Coach
- en... cheers op mezelf voor 15 jaar ‘gelukkig, voldaan en gedreven’ actief te zijn in dit vak!
Dat verdient een bloemetje!
People Coach zoekt een VIRTUAL ASSISTANT (1d/week)
Voelt er iemand zich geroepen om mee van deze wereld een mooiere plek te maken voor ons allemaal? Of ken je iemand die aan dit profiel voldoet en mogelijks interesse zou kunnen hebben?
Ik zoek een VIIRTUAL ASSISTANT (voorlopig voor 1dag/week) om mee de groei van People Coach én de uitwerking van mijn persoonlijke missie en die van mijn organisatie vorm te geven.
Wil je even nagaan of dit iets voor je zou kunnen zijn, laat gerust een seintje en we plannen samen een eerste kennismakend gesprek in.
Ik kijk er alvast naar uit een leuke en wederzijds ondersteunende samenwerking op te zetten! Hopelijk tot snel!
Nieuwjaarsbrief 2022
2021 een uitdagend jaar…
2021 was een speciaal, een lastig, een uitdagend jaar, een jaar waarin de gekste dingen gebeurden en waarin velen zich voelden verscheuren. De ene omdat die niet mee wou en kon met de gangbare retoriek en er zich veel vragen over stelde, de ander omdat die niet snapte en begreep waarom sommige niet mee wilden en daar heel boos om werden én nog eens anderen omdat ze tussen deze twee uiterste in stonden, beiden kanten begrepen en de brug niet konden bouwen.
Mijn persoonlijk dieptepunt
Persoonlijk heb ik in november mijn eigen dieptepunt beleefd. Een mentaal en emotioneel dieptepunt, omdat vrienden opeens geen vrienden meer bleken te zijn, er oordelen kwamen zonder een open en eerlijke gesprek en ik mezelf betrapte in de verdediging te schieten. Best raar om te ervaren dat je jezelf in 2021 lijkt te moeten verdedigen over een persoonlijke keuze, zonder dat deze bevraagd wordt of er met je in gesprek wordt gegaan over het waarom van die keuze. Gelukkig besefte ik heel snel wat deze ervaring mij kwam leren. Tijdens een weekend heb ik heel bewust mijn mind-set terug omgedraaid. Ik heb bewust terug gekozen voor verbinding en liefde ten opzichte van iedereen, zeker ook zij die mij de rug toekeerden.
“Ik heb bewust terug gekozen
voor liefde en verbinding.”
Dat is dan ook wat ik geloof en voel dat het nieuwe jaar ons zal brengen.
22 is een heel mooi getal.
2022 is een heel mooi jaartal. Het getal 22 staat voor het opbouwen van een nieuw leven, een nieuwe wereld. Volgens mij is dit het jaar waarin we het samen hebben te doen, vanuit harmonie, liefde en verbinding. Dit is het jaar om onze persoonlijkheid uit te zuiveren en aan de leiband te leggen, om ons leven te laten leiden door de diepere kern die we allemaal in ons dragen, ons bewustzijn. Het is nu het moment om de tekenen die het leven ons geeft serieus te nemen en er het pad van persoonlijke groei, levensdoel en zielsmissie mee te bewandelen. Niet ten koste van anderen of voor ons persoonlijk gewin, maar voor het hogere gemeenschappelijke goed, voor het hogere doel, in kader van een gemeenschappelijke beter leven, een nieuwe wereld vanuit liefde, verbinding en respect voor alles en iedereen.
“Sterk te staan in je persoonlijke overtuigingen
en dienovereenkomstig te handelen”
2022 het jaar van volle overgave voor je spirituele pad
2022 is het jaar waarin je een evenwichtige, harmonieuze en vreedzame houding moet aannemen in alle gebieden van je leven. Je hebt sterk te staan in je persoonlijke overtuigingen en dienovereenkomstig te handelen. Je hebt veel te bereiken én met toewijding en innerlijke wijsheid zal je met succes je gewenste en meest ambitieuze dromen manifesteren. 2022 vraagt om het grotere geheel te zien en met alle gegevens te werken die nodig zijn om dat plaatje compleet te maken. Het moedigt je aan om dingen tot bloei te brengen op het geestelijke én materiële gebied. Het is het jaar om je gevoeligheid te gaan zien en omhelzen als je persoonlijke kracht, gebalanceerde en onbaatzuchtige evolutie te brengen in je bestaan en met volle overgave te gaan voor je spirituele pad en je zielendoel.
En dat wens ik je dan ook van harte toe voor dit mooie nieuwe jaar, samen met …
liefdevolle AANDACHT,
inspirerende WIJSHEID
en verlichtende VERBINDING!
Het Nieuwe Jaar ...
Het nieuwe jaar
heeft heel veel liefde voor ons klaar,
liefde en verbinding met elkaar,
dat wens ik mezelf en jullie in dit nieuwe jaar!
Het is tijd om alle verdeeldheid en verdriet achter ons te laten,
te stoppen met elkaar en de anders denkende te verwijten en te haten,
ieders denken vertoont soms wel eens kleine of grote gaten,
is dat een reden om ons negatief over elkaar uit te laten?
Laat ons allemaal terug baden in en genieten van de zon,
dat waarmee het allemaal ooit begon,
want de warmte en het licht hiervan voeden onze innerlijke liefdesbron,
en die hebben we terug te vullen al was het een lege bidon.
Daar heeft onze wereld momenteel heel veel behoefte aan,
zodat we eindelijk terug hand-in-hand door het leven kunnen gaan,
liefdevol, open en ondersteunend achter elkaar kunnen staan,
en samen kijken ... naar de schoonheid van de maan!
Elke Verboven - 30 januari 2022