Liefde dwing je niet af. Je regelt, installeert of creëert het niet. Het gaat over een diepe zielsconnectie. Over elkaar ten volle zien, laten zijn en eren. Om zo jezelf te versterken en je relatie te bekrachtigen. Dát is koppel-kracht. Ik neem je graag mee in mijn verhaal. En duik daarna graag in dat van jullie. Want als ook jij en je geliefde een sterk engagement hebben, het aandurven om samen te verdiepen en te versterken, biedt de 3-daagse workshop Koppel-Kracht de sleutel naar jullie pracht als uniek koppel.

Ooit dacht ik… dat de liefde beleven in een vaste relatie niet meer aan mij was besteed. De ervaringen van de laatste jaren hadden gemaakt dat ik het niet meer zag of geloofde… Iemand vinden die mij helemaal aan kon, met daarbovenop nog eens wederzijdse aantrekkingskracht en connectie en die qua kijk op de wereld ook nog matchte? Nee… Ik geloofde niet dat ik nog ooit zo’n gelijkgestemde ziel zou tegenkomen.

Het hoogst haalbare achter de rug?

Ik ervaarde en probeerde in mijn leven, zowel als tiener, als nadien verschillende relaties. De ene al serieuzer én intenser dan de andere. Daarvan beschouwde ik mijn 12-jarig huwelijk met de vader van mijn kinderen én daarna een verre overzeese zielsliefde, die nooit echt vorm heeft gekregen, als het hoogst haalbare in mijn liefdesleven.

Nooit blijvend
Toch werkte het nooit blijvend. Ondanks dat mijn ex-man en ik alles deden om het te laten werken, doofde de vlam. We beëindigden onze liefdesrelatie en vertaalden die naar een zorgzame en wederzijds ondersteunende vriendschap, die we nog altijd hebben.

De zielsliefde die jaren van op een afstand in mijn leven was, leerde me heel veel over de liefde, maar vooral ook over zelfliefde én zelfzorg. Het was een heftig en intens proces, mezelf tegenkomen, onderzoeken, uitklaren en doorgaan… en daardoor zooo waardevol.

Die zielsconnectie, die ik met hem had, beleefde ik nooit eerder. Hij voelde als de mannelijke versie van mezelf en omgekeerd. Ik geloofde dat wij vroeg of laat echt samen zouden komen… Ondertussen, door verschillende situaties en voorvallen, maar vooral door nieuwe groeistappen bij mezelf – realiseerde ik me dat het niet zo zal zijn.

Zielsconnectie als basis
Wel besefte ik: dat ik zonder een speciale zielsconnectie niet meer in een relatie zou stappen… En aangezien het bijna 40 jaar had geduurd alvorens ik dit ervaarde, geloofde ik niet ooit nog iets gelijkaardigs te voelen bij iemand anders. Je kan dus gerust zeggen dat ik het had opgegeven…

En net toen ik het al even had opgegeven, kwam ik ‘hem’, ‘de liefde’, ‘een speciale zielsconnectie’ onverwacht tegen…

“Liefdeservaringen leerden me:
een zielsconnectie is mijn basis voor een relatie.”

En plots werd ik uit mijn lood geslagen

Het was 24 september van vorig jaar… Er was een badmintonreünie gepland met allemaal ex-jeugdspelers van de Antwerpse Provinciale selectie. Sinds enkele maanden had ik contact met de organisator.

In de voorgaande maanden had ik diepgaande gesprekken gehad met hem. Over zijn situatie en mijn gelijkaardige liefdesverhaal. Ik kende hem van vroeger, maar toen praatten we nooit echt veel. Ik kende eigenlijk vooral zijn oudere zus en zijn vader, die dan weer goed bevriend was met mijn vader. Allebei scheidsrechters, allebei van de Kempen en een beetje hetzelfde soort mens😉.

Het lot
Ondanks dat de reünie al weken in mijn agenda stond kwam ik die bewuste zaterdag middag eerst tot het besluit, de reünie toch maar aan me voorbij te laten gaan. Jammer. Maar… het lot besliste daar echter anders over. Toen de vriendin waarmee ik de dag nadien had afgesproken plots annuleerde, besloot ik toch maar te gaan. Ik wou geen gans weekend alleen thuis zitten.

Ik arriveerde twee uur te laat en een beetje zenuwachtig op de padel-locatie. Hoe zou het zijn iedereen terug te zien? Zouden er oordelen zijn…? Hoe zag ik er eigenlijk uit? Ik weet nog dat ik heel zelfbewust aankwam, nog snel effe mijn vest anders vasthield, alvorens de hoek om te draaien…

“Woooowwww, zeg, wat was dat?”
Voor het eerst na 25 jaar keek ik recht in z’n ogen en door die ene blik was ik volledig van de kaart. Alsof alle stabiliteit die ik de laatste jaren had opgebouwd plots onder mijn voeten wegviel. Ik had geen idee wat er met me gebeurde en probeerde zo goed en bewust mogelijk met de situatie om te gaan. “Elke, hold yourself together!” was het enige wat ik tegen mezelf kon zeggen en bleef herhalen.

Want… ik kende zijn verhaal van de laatste maanden én jaren… en meende dat een nieuwe relatie nog geen goed plan was.

Zoals beloofd kreeg ik een knuffel van hem, zodra hij van het padelveld kwam. Twee zelfs, waarvan ik weer ondersteboven was. “Shit, die heeft ook nog kei lekkere knuffels!” dacht ik toen.

We liepen quasi samen naar de cafetaria en kwamen naast elkaar te zitten. Ook tijdens het dinertje nadien met een beperkter groepje liepen we samen naar binnen en kwamen we opnieuw naast elkaar te zitten… Hemels was het, maar ook doorspekt met mezelf streng en corrigerend toespreken “Elke, gedraag u!” & “Doe normaal!”… Want ik voelde de ganse tijd de drang om mijn hand op zijn been te leggen, aangeven dat ‘hij bij mij hoorde’, terwijl mijn hoofd schreeuwde “dit slaat nergens op!”

Ook hij werd geraakt
Pas midden in de nacht, nadat ik hem thuis afzette, kwam het verlossende berichtje dat hij net hetzelfde voelde als ik. Toen pas sloeg mijn hoofd helemaal op hol…

Het was gek… want we meenden allebei met andere mensen in ons hoofd en hart te zitten… Onze open communicatie, die we daarvoor al hadden geïnstalleerd, werd nog opener, de liefde, vriendschap en oprechte zorgzaamheid van voordien werd alleen nog intenser…

“Connectie is er of net niet. Van in het begin.”

Onze innerlijke wijsheid heeft altijd gelijk
Na een koffiedate, een wandeldate en enkele dagen zee, was het beslist: we zouden ons niet meer verzetten. We kenden elkaars verhaal, voelden wat we voelden, onze hoofden stelden zich wel vragen en protesteerden een beetje, maar onze innerlijke wijsheid wees ons die eerste ontmoeting al een duidelijke richting.

Ondertussen weten we dat die innerlijke wijsheid gelijk had, zoals altijd. Liefde dwing je niet af, regel, installeer of creëer je niet, maar je duwt ze ook niet weg… De connectie is er of ze is er niet, van in het begin.

En te zeggen dat ik het had opgegeven…

Van volledig onderuitgaan met één blik tot immense kracht in relatie

Ik kende hem dus al 30 jaar, zag hem 25 jaar niet, we communiceerden wel al enkele maanden intens,… en uiteindelijk was er maar 1 blik nodig om allebei onderuit te gaan.

Het duurde nog even, maar toch was iets zo sterk aanwezig, dat het langer in de koelkast steken of niet verder onderzoeken zinloos en compleet nutteloos en stom leek,… Die blik had iets doen ‘open-breken’.

Het was wel even aanpassen voor mij. Want na zes jaar als single door het leven gaan, zes jaar mijn plan trekken, zes jaar de ene week bij de kids én de andere week met mezelf én mijn werk. Zonder echte verliefde gevoelens of drang naar continue connectie… En opeens was alles anders. Waar ik voordien geen tijd maakte om samen koffie te drinken, werd hij en onze tijd samen opeens een topprioriteit in mijn agenda.

Vlinders in mijn buik, maar ook oude pijntjes om aan te pakken
Ik voel me soms terug 16, 18, 20 of 22 jaar… met vlinders in mijn buik en de continue nood om samen te zijn en elkaar te horen of te lezen… Daarnaast gaat veel tijd – die ik eigenlijk niet had – naar mijn lief en worden oude triggers of pijntjes geactiveerd of geraakt, die ik telkens opnieuw bij mezelf kan aanpakken.

Maar deze keer…

X word ik niet meer de emotie
X leg ik de schuld niet bij de ander

wel…

voel en detecteer ik de emotie
besef ik van waar ze komt
durf ik erover communiceren
vertel ik wat ik nodig heb (als ik iets nodig heb) 
zonder hem te dwingen er iets mee te doen

Want ik besef dat hij een spiegel is…

waarin ik de pijntjes van mezelf beter zie
en dat ik mezelf heb te geven wat ik nodig heb
zonder die verantwoordelijkheid elders te leggen.

Een vriend zei me: “Een romantische relatie is de mooiste
groei-opportuniteit die we krijgen.” Dat ervaar ik momenteel echt.

Als ik dan kijk hoe mijn lief daar probleemloos mee om gaat, zonder zelf getriggerd te worden. Hoe hij het mooi bij mij laat, terwijl hij luistert, bevraagt en begrijpt. Hij staat naast me én laat me er helemaal zijn. Hij staat met een immense kracht en vertrouwen in onze relatie. Zelfs in die mate dat ik daar nog wat van kan leren… 

Hij draagt me wanneer nodig, geeft me kracht en steun om het zelf te doen én durft ook zijn hoofd op mijn schoot te leggen (wanneer hij het nodig heeft).

En net dát is de kracht van een koppel. Als je elkaar ten volle ziet, eert en daardoor jezelf en je relatie versterkt en bekrachtigt. Dát is koppel-kracht!

Koppel-Kracht: verdiep je relatie en duik in jullie kracht
Heb je ook zin om je relatie te verdiepen en ten volle in de kracht ervan te staan Check dan even de 3-daagse workshop Koppel-Kracht . Deze biedt jullie de kans om er helemaal in te duiken en er met immense kracht weer uit te komen. Waar wacht je nog op?