“Awel, bij mij is het écht HERFST in mijn leven. De bladeren vallen…
en ik neem afscheid.”

Hoe gaat het eigenlijk met jou?

Jaren aan een stuk beantwoordde ik de “Hoe gaat het”-vraag standaard met “Goed! En met jou?”. Een typisch gevolg van mijn basis Enneagram-type. Het is één van mijn verdedigingsmechanismen: laten uitschijnen dat het goed gaat met mij, zodat ik er ongestoord voor de ander kan zijn. Om zo de liefde te krijgen waarnaar ik altijd op zoek was. Er zijn voor de ander op zich, daar is niks mis mee. Als je er daarnaast ook meer dan voldoende voor jezelf bent. Iets waar het me in het verleden vaak aan ontbrak en waarmee ik de laatste jaren serieus aan de slag ging.

En ‘goed’ was op zich wel correct. Vanuit mijn wereldbeeld is het nl. ook oké als het even wat minder gaat. Omdat ik dan aan het ontwikkelen ben. 

Maar… hoe gaat het écht met jou?
Een vriendin-collega zette me hierbij enkele jaren geleden op het juiste pad. Na mijn standaard “Goed! En met jou?” was haar reactie stevast: “Elke, ik wil echt heel graag weten hoe het echt met je gaat?”. Waarop ik niet anders kon dan een écht en diepgaand antwoord geven. Dit leerde me bewuster te reageren op deze vraag. Ik hoef het niet beter voor te stellen dan het is, het negatieve brengen is ook oké. En dat bewustzijn maakt het makkelijker om direct eerlijk te zeggen hoe het gaat. Zoals nu… want ik voel me letterlijk en figuurlijk in de herfst. 

Hoezo, je voelt je in de herfst? 

Awel, herfst betekent: het vallen van de bladeren, het sterven van veel plantaardig leven, om vervolgens te composteren en in de lente opnieuw mooie planten tevoorschijn te toveren.

Zoals de meesten al vernamen, vielen er op korte tijd twee mensen uit mijn naaste familie weg. Ik probeer met mijn naasten een relatie te hebben die ervoor zorgt dat ik nergens spijt van heb als ze wegvallen. Dat in combinatie met mijn kijk op het leven, maakt dat ik niet kapot ga van verlies… En toch raakte het me dieper dan verwacht.

Mijn ‘manier van zijn’ transformeert
Het ging langs beide kanten van de familie om de oudste familieleden, 93 en 86 jaar. Ik was er dus op voorbereid en voelde me hiermee in vrede. En toch… naast het verlies van hun fysieke aanwezigheid, voelt het ook als een verlies van een tijdperk. Mijn wereldbeeld, mijn manier van zijn, mijn overtuigingen en denkbeelden,… ze worden aangeraakt, lijken te transformeren door dit afscheid. 

Kracht en wijsheid
Toen ik – 2,5 jaar geleden – 40 werd, leek het alsof ik het ‘kind-zijn’ vaarwel zei en mijn volwassen plek volledig opnam. De ervaring die ik nu heb, versterkt dat gevoel nog meer. Het lijkt wel alsof ik bewust word van de kracht en de wijsheid die mensen me zo vaak toeschrijven tegenwoordig – maar die ik nog niet durfde te zien, laat staan omarmen – stapje voor stapje in mijn systeem kruipt.

Kracht en wijsheid durf ik nu pas écht omarmen.

Surfen op de golven van het leven
Wat is dan, de groei die ik doormaak? Welke kracht herken ik nu? Ik durf me steeds meer overgeven aan de golven die het leven en het universum voor mij klaar hebben.

Mijn nieuwjaarsbrief van een jaar geleden lijkt nu wel voorspellende woorden te bevatten. Ik schreef dat ik er niet toe kwam om terug te blikken en plannen te maken. Maar ook dat ik besefte dat het niet nodig was. Want we denken te kunnen plannen en organiseren. Maar het leven is een soort van flow, waarin we enkel kunnen leren meesurfen op de golven die passeren.

‘Niet kunnen controleren’, ‘jezelf overgeven aan de flow’,… dat is precies wat corona ons bracht. En toch zie ik veel mensen struggelen. Struggelen met zichzelf, met de huidige situatie, met de regels,… En daar is op zich niks abnormaals aan.

Wat met de’ maakbaarheid van het leven’ en ons geluk?
Je overgeven aan de flow van het leven, het is makkelijker gezegd dan gedaan. En wat dan met de ‘maakbaarheid van het leven’? Met je geluk creëren? Met ervoor zorgen dat je krijgt wat je wil hebben? Ja, allemaal vragen om bij stil te staan… als je – ongeacht wat er buiten jezelf gebeurt – je geluk en tevredenheid blijft bewaren.

Zelfs als je denkt hiermee goed bezig te zijn – zoals ik ook van mezelf dacht in januari – merk ik nog steeds te struggelen met loslaten van controle en ‘het fixen’ van een bepaalde situatie.

Wachten op de gebraden kip
Wil dat zeggen dat je in je zetel moet wachten tot de gebraden kip in je mond gevlogen komt? Uiteraard niet. Maar denken dat je de buitenwereld kan controleren en kan laten doen wat jij wilt… dat klopt ook niet helemaal. Corona is daarvan het levende bewijs, toch? 

En daar gaat het over. Het besef dat je niet de buitenkant maar wél de binnenkant kan controleren. Je eigen beleving van de situatie en je reactie daarop. Dát is waar je controle over hebt.

Ga aan de slag met jezelf 
Wanneer ik de voorbije maanden werd uitgedaagd mijn verwachtingen naar de buitenwereld te onderzoeken, ging ik keer op keer met mezelf aan de slag. Wat zit hierachter? Waarom ben ik boos of verdrietig? Wat wil ik van de buitenwereld dat ik niet krijg? Wat zegt dit over mij? Wat kan (en moet) ik mezelf geven om dit aan te pakken. Keer op keer klaarde de bui op en kon ik er wat mee. Word je uitgedaagd door de buitenwereld? Ga dan aan de slag met jezelf.

Coronavirus transformatievirus 
In april schreef ik: coronavirus, transformatievirus of coronatijden, transformatietijden… En dat kan ik alleen maar extra beamen. Niet als we blijven kijken naar de buitenwereld of naar anderen. Niet als we blijven denken dat de vijand buiten ons te vinden is. 

Het is de allergrootste tijd om te kijken naar de pijn en angsten bij onszelf. Waarom zijn we bang om ziek te worden? Waarom houden we afstand terwijl we knuffels zo hard nodig hebben? Kijk naar jezelf: wat wil ik, wat verwacht ik? Hoe graag zie ik mezelf echt? Hoe graag zie ik de mensen in mijn omgeving? Zie ik ze zo graag dat ik ze mijn wil en overtuiging wil opleggen? Of zie ik ze zo graag dat ze hun eigen wil en overtuiging mogen hebben, ook al komt die misschien niet overeen met de mijne?

Als deze Corona-tijd ons iets leert dan is het volgens mij: kijk breder, breder dan het virus… Kijk naar jezelf. Waarom ben je zo gebeten door het gedrag van de ander? Wat verraadt dat over jezelf. Ja, natuurlijk maakt het virus slachtoffers. Nee, natuurlijk wil je liever niet dat dit jouw familielid is of jijzelf. Maar al de regels maken ook veel andere slachtoffers. Tellen we die? 

Voor mij gaat het niet over voor of tegen. Elke perspectief heeft zijn voordeel. Ik wil alleen aankaarten… in plaats van het altijd buiten onszelf te leggen, te wachten op het grote mirakel,… Waarom kijken we niet wat meer naar onze eigen innerlijke noden? Onze drijfveren? Onze verwachtingen? 
Hoe graag zie we onszelf echt? 
Hoe graag zien we het leven echt?
Hoe graag zien we de mensen rondom ons écht?
 Hoe graag zien we deze wereld? Onze planeet? Het universum?
Maar dan echt … 

Dus “Hoe gaat het eigenlijk met jou?”

Wel … ik zit in de herfst! 
Ik kuis een nieuwe laag interne wensen op, schrap verwachtingen en overtuigingen die ik niet meer nodig heb én ik kijk met nieuwsgierigheid uit naar de komende lente in mijn leven.

Heb jij ook zin om te kijken waar jij tegen aanloopt of telkens terug op botst? Maak dan eens tijd en ruimte voor een vrijblijvend kennismakend gesprek.